Αντικείμενο της παρούσας μελέτης, που εντάσσεται στο πλαίσιο της ιστορίας της εκπαίδευσης, είναι η εκπαιδευτική πολιτική του ελληνικού κράτους κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Ειδικότερα, η συγκεκριμένη έρευνα προσεγγίζει το θέμα από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία, αυτή του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου, και εστιάζει στην αποτύπωση και την ερμηνεία της κατάστασης μέσα από το ψηφιοποιημένο αρχείο που περιλαμβάνει τα πρακτικά των συνεδριάσεων του οργάνου που είχε την ευθύνη χάραξης αυτής της πολιτικής καθώς και της διοίκησης και εποπτείας της εκπαίδευσης.
Επιχειρείται η κατανόηση των ενεργειών που έγιναν και αναδεικνύονται παράμετροι που σχετίζονται αρχικά με τις μεταβολές που επήλθαν σε επίπεδο δομών της εκπαίδευσης και με τις επιπτώσεις στη λειτουργία των σχολείων στοιχειώδους και μέσης εκπαίδευσης και των Παιδαγωγικών Ακαδημιών.
Παρουσιάζονται ακόμη τα μέτρα που πάρθηκαν ως προς τα αναλυτικά και τα ωρολόγια προγράμματα και οι ενέργειες οι σχετικές με τη διαδικασία συγγραφής, έγκρισης και κυκλοφορίας των βιβλίων. Ιδιαίτερα προβάλλονται στη συνέχεια πτυχές της λειτουργίας της ιδιωτικής εκπαίδευσης και επιχειρείται να ερμηνευθεί η αύξηση της ζήτησης στον χώρο αυτό, ενώ παράλληλα φωτίζονται οι πρακτικές που υιοθετήθηκαν στην εκπαίδευση των ξενόφωνων και των μειονοτικών ομάδων, ιδιαίτερα αυτών που δέχονταν πιέσεις από τις προπαγάνδες γειτονικών κρατών.
Μια ξεχωριστή ενότητα αφιερώνεται στη λειτουργία του Συμβουλίου ως πειθαρχικού οργάνου που κλήθηκε να αντιμετωπίσει σωρεία παραβάσεων που εκκινούνταν από τις δύσκολες συνθήκες της περιόδου και τις απαγορευτικές διατάξεις που είχαν επιβάλει οι δυνάμεις Κατοχής. Τέλος, αναδεικνύεται ο ρόλος του Συμβουλίου και καταγράφονται οι απόψεις των μελών του σε ιδεολογικό και παιδαγωγικό επίπεδο.