Από το 1933 ως το 1940

Παρά τις μικρές αλλαγές, τίποτε δεν φαινόταν να έχει μεταβληθεί στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα για 100 περίπου χρόνια. Καμία μεταρρυθμιστική προσπάθεια δεν μπόρεσε να προχωρήσει, κανένα σχεδόν μέτρο δεν πρόφθασε να υλοποιηθεί.

Το 1935 το Λαϊκό Κόμμα (με πρωθυπουργό τον Π. Τσαλδάρη) άρχισε το ξήλωμα μεταρρύθμισης του 1929. Εν συνεχεία, η δικτατορία του Κονδύλη το 1935 ανέστειλε τη μεταρρύθμιση του 1929 ως «εθνοφθόρο» και προχώρησε σε διώξεις και απολύσεις των προοδευτικών εκπαιδευτικών. Στις 4 Αυγούστου 1936 επιβλήθηκε δικτατορία από τον Ι. Μεταξά. Ο Υπουργός Παιδείας Γεωργακόπουλος με εγκύκλιο χαρακτήρισε τις προηγούμενες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις ως προσπάθειες στις οποίες «το σχολείο εχρησιμοποιείτο ουχί σπανίως ως μέσον της προπαρασκευής της κομμουνιστικής επιβολής». Τα λίγα μέτρα της μεταρρύθμισης του 1929 που είχαν προλάβει να θεσμοθετηθούν καταργήθηκαν και αυτά. Το 1938 Υπουργός Παιδείας ανέλαβε ο ίδιος ο Μεταξάς.

Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου:
-διέλυσε τις συνδικαλιστικές ενώσεις των εκπαιδευτικών.
-ίδρυσε τον Οργανισμό Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων (Ο.Ε.Σ.Β. που στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Ο.Ε.Δ.Β) το 1937, με σκοπό την έγκριση και διάθεση βιβλίων σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες (από τα αναγνωστικά του δημοτικού μέχρι τα πανεπιστημιακά συγγράμματα), για να έχει τον ιδεολογικό έλεγχο όλης της εκπαίδευσης.
-ίδρυσε την Εθνική Οργάνωση Νέων (ΕΟΝ) το 1936, οργάνωση με φασιστικό υπόβαθρο, την οποία συνέδεσε με το σχολείο: όλα τα παιδιά από 6 έως 19 ετών υποχρεούνταν να οργανωθούν σε αυτή.

-Το περιεχόμενο της παιδείας απέκτησε φασιστικό προσανατολισμό. Προβλήθηκε ως πρότυπο η σπαρτιατική αγωγή και η τυφλή υποταγή στον αρχηγό.

Κριτική
Το καθεστώς προχώρησε σε μια ολοκληρωμένη μεταβολή του εκπαιδευτικού συστήματος, καταργώντας ό, τι είχε αναμορφωθεί με τη μεταρρύθμιση του 1929.
Ωστόσο χρησιμοποίησε τη δημοτική γλώσσα, προσπαθώντας, με την κίνηση αυτή αφενός να «μη χαρίσει» ολόκληρο το κίνημα των διανοούμενων της Γενιάς του ’30 στην Αριστερά και αφετέρου να χρησιμοποιήσει τη δημοτική γλώσσα ως όργανο μετάδοσης της ιδεολογικής του προπαγάνδας.

Επιπλέον, με αναγκαστικό νόμο το 1940 θεσμοθέτησε τη συγκρότηση των φροντιστηρίων (προς συμπλήρωσιν και εμπέδωσιν γνώσεων…μαθημάτων στοιχειώδους, μέσης, ανωτέρας, ανωτάτου …εκπαιδεύσεως, ξένων γλωσσών ή μουσικής…). Έτσι το κράτος μετακύλυσε σημαντικό μέρος των γνωστικών λειτουργιών του σχολείου σε ιδιωτικούς φορείς και ταυτόχρονα τμήμα του κόστους της εκπαίδευσης στις οικογένειες των μαθητών.

Ως θετική εξαίρεση της περιόδου μπορούμε να αναφέρουμε την ίδρυση έξι Παιδαγωγικών Ακαδημιών το 1933, που έγιναν επτά το 1934 (σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη, Ηράκλειο, Λαμία, Τρίπολη, Ιωάννινα).

Τα σχολεία που λειτουργούν επιπλέον στην περιοχή αυτή την περίοδο είναι: Αγίας Τριάδας Θέρμου, Κοσκινάς, Κόφτρας, Λευκού, Μαραθούλας Ανάληψης, Μάνδρας, Μαραθιά Παμφίας, Μέγα Δένδρου, Μυρτιάς Κάτω (Κάμπου), Πούλιανης Ανάληψης.

Κατασκευάζεται τo σχολικό κτίριο του Δημ. Σχολείου Παμφίου (1935).